Carel Stolker (Leiden, 23 juni 1954) was van 8 februari 2013 t/m 7 februari 2021 rector magnificus en voorzitter van het college van bestuur van de Universiteit Leiden. Stolker is ook emeritus hoogleraar privaatrecht en voormalig decaan van de Leidse Faculteit der Rechtsgeleerdheid (2004-2011). Hij was tevens rechter-plaatsvervanger in de Rechtbank Noord-Holland en raadsheer-plaatsvervanger in het Gerechtshof ’s-Hertogenbosch.

Meer informatie over Carel Stolker

Wetenschappelijke loopbaan

Carel Stolker studeerde in Leiden, en startte zijn wetenschappelijke loopbaan in 1979 bij de afdeling burgerlijk recht van de Universiteit Leiden. Hij doceerde daar het vermogensrecht, waaronder het contractenrecht, aansprakelijkheidsrecht en gezondheidsrecht. Hij gaf veel postacademisch onderwijs aan advocaten, notarissen, rechters en bedrijfsjuristen. In 1988 promoveerde hij op een rechtsvergelijkend proefschrift over medische aansprakelijkheid bij de hoogleraren Hans Nieuwenhuis en Bernard Sluijters (Aansprakelijkheid van de arts, Kluwer). In 1991 doceerde hij aansprakelijkheidsrecht aan University of California Hastings College of the Law, in San Francisco, thans UC Law SF. In 1996 werd hij benoemd tot hoogleraar.

Stolkers oratie ging over de opkomst van een claimcultuur in Nederland en Europa. Hij schreef voorts over uiteenlopende privaatrechtelijke en wetenschapsfilosofische onderwerpen in nationale en internationale tijdschriften, onder andere over de onderwerpen Wrongful Birth en Wrongful Life. Samen met Anneleen Broekhuijsen schreef hij het boek Geneesmiddelen en aansprakelijkheid (Kluwer, 1986). In 1989 verscheen Van arts naar advocaat (Boom, Scheltema & Holkema/Kluwer), over de juridische en maatschappelijke oorzaken van de Amerikaanse claimcultuur en wat daarvan voor Europa te leren zou zijn.

Stolker was redacteur van verschillende interdisciplinaire bundels, zoals Ramp en recht, Beschouwingen over rampen, verantwoordelijkheid en aansprakelijkheid (2001, met prof. Muller), Beginselen van behoorlijk rampenonderzoek (2002, opnieuw met onder anderen prof. Muller), Contractvrijheid (1999, met prof. Hartlief) en Over de grenzen van strafrecht en burgerlijk recht (1995, met prof. Hol). Veel publicaties betroffen ook het productaansprakelijkheidsrecht. Zijn bijzondere aandacht bleef ook het civiele gezondheidsrecht houden waarover hij veel schreef en doceerde.

In 2003 hield Stolker in Leiden de universitaire diesrede over de rechtsgeleerdheid als wetenschappelijke discipline (“Ja, geléérd zijn jullie wel!” Over de status van de rechtswetenschap). Die oratie markeerde de start van een debat onder Nederlandse juristen over de grondslagen van hun discipline.

Dit debat resulteerde tien jaar later in zijn boek over rechtenfaculteiten wereldwijd: Rethinking the Law School– Education, Research, Outreach & Governance (Cambridge University Press 2014, in open access beschikbaar). Dat boek is gebaseerd op zijn ervaringen als docent, onderzoeker en bestuurder. In de aanloop naar zijn rectoraat in 2013 voegde hij hoofdstukken toe over de grote uitdagingen voor de moderne onderzoeksuniversiteit, en over de vraag hoe universiteiten het beste bestuurd kunnen worden. Prof. Pauline Westerman interviewde hem in het Nederlands Juristenblad over het boek in ‘Het Calimero-gevoel van de jurist’, NJB 2015/961.

In zijn diesredes van 2013- 2021 als rector gaf Stolker aandacht aan de rol van de universiteit in de moderne samenleving, bijvoorbeeld over ‘science diplomacy’, academische vrijheid, interdisciplinaire samenwerking en sociale veiligheid.

Stolker is lid van de Redactieraad van de wettenreeks Tekst & Commentaar en van de losbladige serie Onrechtmatige Daad. Aan beide uitgaven schrijft hij ook mee.

Stolker is in februari 2016 benoemd tot lid van de Koninklijke Hollandsche Maatschappij der Wetenschappen. 

Bestuurlijke functies

Stolker vervult al lang bestuurlijke en toezichthoudende functies, zowel binnen de universiteit en daarbuiten.

Vanaf 1997 was hij hoogleraar-directeur van het E.M. Meijers Instituut voor Rechtswetenschappelijk Onderzoek van de Leidse rechtenfaculteit, en daarna, vanaf 2001, vicedecaan voor het onderzoek. Hij was decaan van de Leidse rechtenfaculteit van 2005 tot 2011.

Van 2013 tot 2021 was hij rector magnificus en voorzitter van het college van bestuur van de Universiteit Leiden.

Hij bekleedde tal van wetenschappelijke (NWO), maatschappelijke en beleidsmatige functies. Zo was hij van 2011-2016 lid van de Raad van Bestuur van het Fonds Wetenschappelijk Onderzoek – Vlaanderen (FWO), lid van raden van toezicht in de gezondheidszorg, en was hij respectievelijk lid (2005) en vicevoorzitter (2010) van twee visitatiecommissies van de Nederlandse rechtspraak. Verder was hij onder meer lid van de raad van toezicht van het Nationaal Museum van Wereldculturen (Volkenkunde, Tropenmuseum, Afrikamuseum en Wereldmuseum Rotterdam – thans: Wereldmuseum).

Na het emeritaat/huidig

Na zijn emeritaat was hij vier jaar lid van de raad van commissarissen van Leiden & Partners (2021-2025) en voorzitter van de NIAS Lorentz adviesraad (2021-2025). Thans is Stolker nog voorzitter van de raad van toezicht van het Rijksmuseum van Oudheden, voorzitter van het Lucas van Leyden Mecenaat Stedelijk Museum De Lakenhal, lid van de raad van advies van de Rechtbank Den Haag en lid van de raad van commissarissen van Leyden Academy for Vitality and Ageing. Verder is hij voorzitter van de Advisory Board van UNA Europa, een netwerk van elf Europese universiteiten.

Na zijn emeritaat werd Carel Stolker onder meer gevraagd door de Vrije Universiteit Amsterdam om een externe commissie voor te zitten over samenwerking met Chinese partners (“Onafhankelijkheid gewogen, Eindrapport Commissie onderzoek Cross-Cultureel Mensenrechtencentrum Vrije Universiteit Amsterdam”, 2022) en door de Universiteit van Amsterdam over academische vrijheid en ‘woke’ (“Krachtig en kwetsbaar Academische vrijheid in de praktijk: Onderzoeksrapport, aanbevelingen en beschouwing naar aanleiding van een klokkenluidersmelding aan de Universiteit van Amsterdam” , 2023).

In het voorjaar van 2024 maakte hij deel uit van een visitatiecommissie (onderwijs en onderzoek) van de Sutherland School of Law van University College Dublin (UCD). In het najaar van 2024 was hij voorzitter van de NVAO-accreditatiecommissie Maastricht University (Instellingstoets Kwaliteitszorg (ITK)).

Stolker schrijft regelmatig over aangelegenheden die het universitaire bestuur en het onderwijs en onderzoek aangaan, zoals over promoveren in de rechtswetenschap (samen met Mirjam Sombroek van Doorm, 2023), het combinatiemodel voorzitter-rector magnificus (2024), Woke in de universitaire academie (2024) en de positie van emeriti-hoogleraren (2025).

Zie voor de publicaties: https://www.universiteitleiden.nl/en/staffmembers/carel-stolker/publications#tab-4

Afscheid, waardering

Op 8 februari 2021 ging Carel Stolker met emeritaat. Bij zijn afscheid van de universiteit werd hij benoemd tot Officier in de Orde van Oranje-Nassau, van de Stad Leiden ontving hij de “Erepenning der Gemeente Leiden” (1 oktober 2022). Van Athena’s Angels, 4 women in academia, kreeg hij hun Approved onderscheiding uitgereikt “als blijk van dank voor zijn steun voor vrouwen in de wetenschap en voor de Athena’s Angels initiatieven en acties over de jaren heen” (5 februari 2021).

Van zijn oud-collega’s (zowel academisch en bestuurlijk) ontving hij een liber amicorum, Cum Suis (Boom Juridisch 2021), met bijdragen over zijn wetenschappelijk en zijn bestuurlijke werk. Veel aandacht is er voor de rol van de wetenschap en de universiteit in de samenleving.

Publicaties

Activiteiten