Neuropedagogiek en ontwikkelingsstoornissen
Onderzoek
Het onderzoek binnen de programmagroep Neuropedagogiek en ontwikkelingsstoornissen is gericht op bestudering van ontwikkeling van kinderen en adolescenten, met de nadruk op de ontwikkeling van probleemgedrag, variërend van milde tot ernstige ontwikkelingsstoornissen.
Het gaat hierbij om het onderzoek m.b.t. aard, beloop, diagnostiek, preventie en behandeling van probleemgedrag, waaronder beïnvloeding van de relatie tussen opvoeders en kinderen, zowel in het gezin als op school.
Het onderzoeksprogramma is toegespitst op het begrijpen van ontwikkelingsmechanismen die onderliggend zijn aan (ernstige) psychopathologie, en de identificatie van factoren die deze kwetsbaarheden beïnvloeden. In het bijzonder is daarbij aandacht voor neurocognitieve factoren die onderliggend zijn aan het sociale functioneren, en die in interactie met omgevingsfactoren beschermend, dan wel risicoverhogend kunnen zijn t.a.v. het ontwikkelen van psychopathologie.
In de lopende projecten wordt bij uiteenlopende klinische en non-klinische populaties gekeken naar gedragsregulerende (executieve) functies, zoals aandacht, inhibitie, geheugen, ideeënproductie en cognitieve flexibiliteit en naar de waarneming en begrip van emoties en sociale interacties. Ook wordt er onderzoek gedaan naar de rol van biologische factoren, waaronder de structuur en het functioneren van de hersenen, genetische bagage van een kind, bioritme, en psychofysiologische processen.
Verschillende technieken, waaronder gedragsobservaties, cognitieve testen, eyetracking, hartslag en huidgeleidingsmaten, MRI, EEG en neurobiologische parameters worden hiervoor ingezet. Als het gaat om omgevingsfactoren is er onder andere aandacht voor de invloed van eigenschappen en gedrag van opvoeders op de ontwikkelingsrisico’s bij kinderen, en wordt er onderzoek gedaan naar diverse interventie-methoden ter stimulering van cognitief en sociaal functioneren.
De onderzoeksprojecten zijn ondergebracht in 4 thema's: