Koen Caminada en Arco Timmermans over kinderarmoede in het NRC
Vergeten we de kinderen? Als het gaat om het verhelpen van kinderarmoede scoort Nederland internationaal slecht, bleek deze week uit een grote studie van het Sociaal en Cultureel Planbureau en het Centraal Planbureau. Koen Caminada, Hoogleraar Empirische analyse van sociale en fiscale regelgeving aan de Universiteit Leiden, en Arco Timmermans, Bijzonder Hoogleraar Public Affairs aan de Universiteit Leiden, deelden over dit onderwerp hun mening in een stuk voor het NRC.
Een van de maatregelen om kinderarmoede tegen te gaan is het verhogen van het kind gebonden budget. Deze investeringen in kinderen betalen zich echter pas heel laat uit. Volgens Timmermans ziet een kabinet niet direct resultaat, dit volgt pas na tien tot twintig jaar. „Het gaat altijd om de volgende verkiezingen, niet over die in tien jaar tijd”. Dit is een gevolg van een concurrentie om politieke aandacht, waar kinderen het volgens Timmermans het eerst afleggen. Ouderen mogen stemmen, kinderen niet. Arme kinderen zijn ook minder „dramatiseerbaar” als groep, zegt hij. Kwetsbare ouderen in verpleeghuizen: daar kan iedereen zich wat bij voorstellen, vooral „als bekende Nederlanders zich ervoor gaan inspannen”. Hij noemt Hugo Borst, die hier succesvol aandacht voor vroeg.
Ook Koen Caminada pleit al jaren voor meer aandacht voor armoede onder kinderen. „Laten we het niet bij elke koopkrachtdiscussie hebben over de ouderen.” Economisch gezien is het gek dat armoede onder kinderen zo weinig aandacht krijgt, want een euro die je in een kind investeert gaat een leven mee. „Ik heb nooit begrepen dat beleidsmakers niet zien dat Nederland internationaal negatief opvalt als het gaat om kinderen uit de armoede houden via onze ruime waaier aan sociale regelingen. Electoraal zijn 50-plussers een grote groep. Maar er speelt meer: we willen het ook liever niet weten. Statistieken waaruit blijkt dat we slecht scoren laat ik zien op ministeries en bij adviesorganen – maar men lijkt weg te kijken.
Ook beschrijft Caminada in het artikel de resultaten van een van zijn internationaal vergelijkende onderzoeken waar hij met collega’s onderzoek deed naar armoedebeleid in 49 landen sinds 1967 waar de planbureaus zich op baseren. Wat hem opviel, is dat een land als het Verenigd Koninkrijk veel beter scoort. „In Angelsaksische landen is de armoede algemeen bezien hoger dan hier. Maar daar richten ze de euro’s echt alleen op arme kinderen. Hier gaan de euro’s naar een veel bredere groep kinderen.”
Om het volledige artikel te lezen, klik hier.