Anna van Duijvenvoorde besteedt Heineken Young Scientist Award aan wetenschapsvlogs
Een bofkont vindt ze zichzelf. Dan heeft ze het over de onderzoeksprojecten waarin ze terecht is gekomen en een netwerk als de Young Academy Leiden (YAL). Van Duijvenvoorde vertelt over haar recente aanmoedigingsprijs voor jong wetenschapstalent, de Heineken Young Scientist Award. ‘Heel veel mensen waarmee ik samenwerk verdienen de eer.’
‘Het is een erkenning voor mijn werk omdat ik word voorgedragen door collega’s die er verstand van hebben,’ zegt ontwikkelingspsycholoog Anna van Duijvenvoorde. Ik ben niet heel jong maar zit nog aan het begin van mijn loopbaan en ik voel het als een aanmoediging om door te gaan. Wetenschap is het mooiste wat er is, maar ook keihard werken, heel competitief en toch ook samen. Dat is niet altijd gemakkelijk, net als in een teamsport. Het hoeft ook niet altijd goed te gaan en je mag er nog in groeien. De beurs wil ik besteden aan jonge onderzoekers met wie ik veel samenwerk en de jongeren die deelnemen aan onderzoek. Met wetenschapsvlogs een inkijkje creëren in elkaars wereld.’
Bruggenbouwer met indrukwekkend netwerk
Net als je buurmeisje, zo makkelijk is Van Duijvenvoorde te benaderen. Ook collega-wetenschappers weten haar goed te vinden, wat blijkt uit diverse onderzoekverbanden in nationale en internationale netwerken met wetenschappers van gemêleerd niveau en met hun eigen specialismen. Zo is het goed samenwerken in het onderzoekproject ‘Samen leren’ over hoe jongeren leren van andere mensen. Of het onderzoek met de KNAW Sara van Dam projectbeurs samen met collega’s uit Israël over risicogedrag van jongeren met ADHD. Van Duijvenvoorde: 'We vullen elkaar mooi aan en daardoor houden we de vaart in het onderzoek. Uiteraard is het zaak om de onderzoekuitkomsten goed met elkaar af te stemmen voor een gemeenschappelijk onderzoekresultaat waarop je verder onderzoek kunt bouwen.’ Daarvoor is een goede communicatie onontbeerlijk. ‘Communiceren en vertrouwen is heel belangrijk in een wetenschapsteam’, weet bruggenbouwer Van Duijvenvoorde.
Jonge wetenschappers inspireren tot eigen koers
Een carrière-pad in de wetenschap bewandel je niet alleen. Onderweg krijg je begeleiding van collega’s die al verder zijn en geef je begeleiding. Van Duijvenvoorde doet dat aan research masterstudenten en jongere onderzoekers voor wie je een houvast bent. Van Duijvenvoorde: ‘Onderzoek doe je samen met de wetenschappers om je heen, en tegelijk ben je in de wetenschap ook elkaars concurrenten, bijv. bij een beursaanvraag. Daarin moet je je eigen weg zien te vinden. Ik moedig jonge onderzoekers aan om eerst te ontdekken waar hun passie ligt, dan waar je terecht wilt komen en vervolgens hoe je dat kunt bereiken.’ Zo’n eigen koers varen heeft Van Duijvenvoorde zelf ook gedaan in de samenwerking met wetenschappers uit andere disciplines, zoals rechten. ‘Ik kijk graag over de grenzen van mijn vakgebied, dat is iets waar ik energie van krijg.’
Innovatief
Van Duijvenvoorde pleitte voor meerdere wetenschappelijke wegen die naar Rome leiden in haar blog ‘Veni, what else’. Ze schetst een alternatief voor de standaard subsidieroute Rubicon-Veni-Vidi-Vici. Ze trapte daarmee de tijdgeest op de staart, want niet lang daarna kwam NWO met een position paper over anders erkennen en waarderen. Hoe dat er nu precies uit gaat zien, daar is Van Duijvenvoorde wel benieuwd naar. ‘Het is een eerste stap’, tempert ze de verwachtingen. 'Want tellen nu bijvoorbeeld citaties echt anders mee, en komt die outreach er gewoon bij? Want anders erkennen en ieders talent waarderen is natuurlijk mooi, maar hoe ga je dat doen?' Behalve collega-wetenschappers heeft ook de KNAW Van Duijvenvoordes talenten opgepikt. Ook dat is een vorm van anders erkennen en waarderen, van een opmerkelijk talent voor samenwerken in de wetenschap.
Bredere groep bereiken
Het verhaal van een psycholoog gaat meestal over mensen en dat leent zich uitstekend voor een groter publiek dan wetenschappers onderling. Van Duijvenvoorde vindt het leuk om over haar onderzoek te vertellen en gelukkig krijgt ze voor haar onderzoekverhaal de gelegenheid in de Volkskrant en het radioprogramma Science071. Die mediaoptredens horen bij de rollercoaster, waarin ze terecht is gekomen sinds de HYSA. ‘Ik was heel verrast. Er komt zoveel op je af. Even van te voren krijg je te horen dat je de prijs wint. Vervolgens doe je ter voorbereiding een mediatraining. Na de bekendmaking van de winnaars ben ik overstelpt met berichtjes en felicitaties en sociale media-posts. Heel positief in een tijd waarin je veel alleen thuis werkt. Dan heb je weer het gevoel dat je in een netwerk zit.’