Minderjarigen die ernstig in hun ontwikkeling worden bedreigd, kunnen te maken krijgen met hulpverlening in gedwongen kader door het opleggen van een ondertoezichtstelling (OTS). Meestal wonen minderjarigen die onder toezicht zijn gesteld nog thuis, maar zij kunnen ook uit huis geplaatst worden, bijvoorbeeld als dat noodzakelijk is in het belang van de verzorging en opvoeding. In dat geval wordt door de kinderrechter een machtiging uithuisplaatsing verleend. Gecertificeerde instellingen zijn verantwoordelijk voor het uitvoeren van kinderbeschermingsmaatregelen, waaronder de OTS of de uithuisplaatsing.

Gecertificeerde instellingen moeten na een uithuisplaatsing op grond van relevante mensen- en kinderrechtenstandaarden en nationale wetgeving de hereniging van de minderjarige met de ouders centraal stellen, waarbij terugplaatsing een eerste doel is. Begin 2022 werd onder andere door de Tweede Kamer gewezen op mogelijke zorgen over de inspanningen die gecertificeerde instellingen verrichten om na een uithuisplaatsing van een minderjarige te werken aan terugplaatsing.

De zorgen over de wijze waarop na een uithuisplaatsing wordt gewerkt aan terugplaatsing van het kind vormen de aanleiding van dit onderzoek. Wellicht levert dit onderzoek, naast inzicht in de huidige situatie na een uithuisplaatsing, een bijdrage in het verbeteren van de praktijk van uithuisplaatsing/terugplaatsing.

Het onderzoek bestaat uit sociaalwetenschappelijk en juridisch onderzoek en wordt in nauwe onderlinge samenwerking uitgevoerd door wetenschappers van de afdeling Jeugdrecht en het Instituut Pedagogische Wetenschappen.

• jeugdrecht
• uithuisplaatsing