Maria Gabriela Palacio Ludeña: ‘Voor de klas staan is mijn ware doel’
Voordat Maria Gabriela Palacio Ludeña docent International Studies aan Universiteit Leiden werd, was zij ambtenaar in Ecuador. Haar hele leven had ze de wens om les te geven en uiteindelijk belandde ze bij Universiteit Leiden.
'Lesgeven is iets wat ik van nature leuk vind'
'Ik kom uit een familie van leraren. Als kind gaf ik al les aan mijn neefjes en nichtjes en mijn hond. Lesgeven is iets wat ik van nature leuk vind, maar ik had nooit gedacht dat ik het in Nederland zou doen.'
'Ik kom uit Ecuador, waar ik voor het openbaar bestuur en consultancy heb gewerkt. Destijds was er een wederzijdse overeenkomst tussen de Ecuadoriaanse en Nederlandse overheid voor een fellowshipprogramma om jonge ambtenaren op te leiden in onderwerpen als Poverty Studies. Na 15 maanden zou ik teruggaan naar Ecuador, maar ik kreeg een epistemologische crisis. Ik wilde gewoon niet teruggaan zonder de kritiek over initiatieven voor armoedebestrijding waar ik tijdens mijn studie over had geleerd, verder te onderzoeken. Ik kreeg een promotieplek aangeboden en belde mijn baas: "Het spijt me, ik kom niet meer terug". Ik vond mijn oude baan leuk, maar ik zag dat voor de klas staan mijn ware doel is.'
'Ik geef vooral les, maar ik geef ook een aantal tutorials. Het is interessant om te zien dat studenten die tijdens de colleges verlegen zijn, tijdens een tutorial echt meedoen. Ik ben ook verantwoordelijk voor Practising International Studies samen met Sarita Koendjbiharie en wij werven organisaties om met studenten te werken. Ik heb veel tijd gestoken in het bouwen van het vertrouwen van studenten tijdens dit vak, het is veel onzichtbaar werk. Daarnaast begeleid ik stages. Door mijn ervaring buiten de academische wereld begeleid ik studenten graag bij het maken van de overstap van de academische wereld naar het werkveld.'
Gevoel van verbondenheid
'Na negen jaar voel ik me meer comfortabel met de Engelse taal dan mijn moedertaal. Ik beschouw mezelf niet als Nederlands, maar als ik terug zou gaan naar Ecuador zou ik me daar ook niet helemaal op mijn gemak voelen. Omdat ik zo lang weg ben geweest, hoor ik daar niet meer helemaal thuis. De verborgen prijs van niet op één plaats zijn is dat je je moet losmaken van één bepaalde locatie. Het maakte me empathischer naar mensen toe die het gevoel hebben dat ze er niet helemaal bij horen. Ik denk dat het mij motiveerde om voorzitter te worden van het Leiden University Diversity and Equality Network: we hebben allemaal moeite met anders zijn, en ik hoop dat we deze verschillen in ons instituut een plaats kunnen bieden.'
'Er is een nummer van de Talking Heads waarin ze zingen "How did I get here?", zo voel ik me vaak. Ik weet dat ik een toegewijd persoon ben, maar soms twijfel ik aan mezelf. Als vrouw uit Latijns-Amerika was het niet altijd even makkelijk. Zo heb ik bijvoorbeeld moeten leven met de angst om geen verblijfsvergunning meer te hebben als ik mijn baan zou verliezen. Er waren veel dingen waardoor ik me afvroeg hoe toegewijd ik was aan mijn beslissing om in Nederland te blijven. Ik heb het geluk dat ik een geweldig netwerk van vrienden heb, waarvan de meesten ook expats zijn, die hier mijn familie zijn en mij begrijpen. Ik denk dat het cruciaal is om een vangnet te hebben.'
Wandelen en praten
'Contact met mensen is voor mij onontbeerlijk. Als er zoiets als een ziel bestaat, is het een verlangen van mijn ziel om zich te verbinden. Wandelen en praten is naar mijn mening de meest natuurlijke manier om een verbinding met iemand te maken. Wanneer je wandelt, kun je niet naar elkaar kijken en hoef je je dus geen zorgen te maken over of de ander het leuk vindt wat je zegt. Als ik een serieus gesprek met een vriend wil houden, ga ik met hem of haar wandelen.'
'Ik hou van yoga en meditatie. Ik denk dat de zin "Als de genezer ziek is, kan zij/hij niet genezen" op mij van toepassing is: als ik niet aan mezelf werk is het erg moeilijk om naar een les te gaan en iets positiefs achter te laten bij de studenten. Yoga is heel goed voor de gemoedsrust. Ik geniet ook heel erg van tijd voor mezelf. Latijns-Amerika is mooi, maar altijd vol met mensen. In Nederland kan ik de tijd nemen om te lezen, naar muziek te luisteren of gewoonweg van het alleen-zijn te genieten.'
In de serie Humans of Humanities, verschijnt iedere twee weken een portret van een van onze wetenschappers, medewerkers of studenten. Wie zijn zij en wat doen ze? Meer portretten en informatie vind je op deze pagina.