Leidse liefde met vertraging
Kerstin Fischer en Angus Johnston waren beiden in 1995 op uitwisseling in Leiden. Ze ontmoetten elkaar op een feestje van de Leiden International Student Club en hadden best een klik, maar verloren elkaar toch uit het oog. Negentien jaar later, bij een reünie, sprong de vonk alsnog over. Echte Leidse liefde – met wat vertraging.
Tijdens de studententijd bloeien vele nieuwe liefdes op. Soms voor even en soms voor altijd. Speciaal voor Valentijnsdag verzamelde het alumnibureau van de Universiteit Leiden de mooiste, grappigste en meest romantische verhalen.
Angus:
‘Ik zag Kerstin voor het eerst in 1995. Ik was twintig jaar en studeerde met een ERASMUS-beurs in Leiden. Het was op een feestje van de Leiden International Student Club (LISC). Ik keek naar de deur, naast de oude piano, en zag een levendige, enthousiaste en beeldschone vrouw de kamer in komen. Haar haar glansde toen ze door de kamer keek, en haar ogen straalden, vol interesse voor alles om haar heen. Ik was zwaar onder de indruk van haar uitstraling, maar dacht dat zij totaal out of my league was. Het duurde een half uur voor ik de moed had verzameld om op haar af te stappen en een praatje te maken. Gelukkig bleken we veel gemeenschappelijk te hebben: we studeerden allebei rechten, en hadden een voorliefde voor talen en het ontmoeten van mensen uit andere landen. Het klikte heel goed, beter dan ik had durven hopen! Ik was blij en keek er naar uit de rest van de avond met haar te kletsen. Ik zag dat haar glas bijna leeg was, dus ik draaide me om naar de bar om nog een drankje voor haar te bestellen.’
‘Maar toen ik me terugdraaide, was ze weg! Ik was er kapot van! Ik heb haar de hele avond niet meer teruggezien, en kwam tot de conclusie dat ik iets gezegd had waarmee ik haar gekwetst had, of dat ze mij gewoon niet leuk vond. In de weken erna probeerde ik wel contact te leggen als ik haar zag, maar van een praatje kwam het niet meer.’
Kerstin:
‘Toen ik Angus voor het eerst sprak, op een feestje bij het LISC, was zijn roem hem al vooruitgesneld. Ik had gehoord dat hij aan Oxford studeerde en dat hij nogal slim was – daar was ik best van onder de indruk. Toen we op het feestje van LISC aan de praat raakten, was ik aangenaam verrast door hoe nuchter hij was, en ik genoot van de lol die we maakten in ons gesprek. Maar ineens draaide hij zonder iets te zeggen zijn rug naar me toe, en leek hij ons gesprek als afgelopen te beschouwen. Een soort ‘class dismissed’, dacht ik. Ik was een beetje beledigd, maar ik dacht dat ik misschien met mijn Duitse directheid en niet zo perfecte Engels iets onaardigs gezegd had. Ik beschouwde het maar als een ‘nieuwe ervaring’ en nam m’n verlies.’
‘Pas enkele maanden later, bij een etentje bij Donatello’s, kwam ik Angus weer tegen. Hij kwam als een van de laatsten binnen, en ging tegenover mij zitten. Ik was benieuwd hoe hij zou reageren nadat ons vorige gesprek zo abrupt was afgebroken. Maar al snel zaten we weer te grappen met elkaar. Ik plaagde hem een beetje: ‘Weet je, je bent toch niet zo stom als ik dacht!’ Na die avond spraken we nog een keer bij hem af. Hij bleek fan van dezelfde Duitse rapper als ik, Fanta 4, en ik hielp hem de teksten te begrijpen. Ik zag het als een teken dat hij deze muziek ook leuk vond, en was onder de indruk dat iemand uit Groot-Britannië deze groep überhaupt kende. Ook van zijn Duits was ik onder de indruk – al zei hij zelf steeds dat het wel mee viel hoe goed het was. Een klassiek geval van Britse understatement! Aan het eind van die middag merkte ik dat ik hem toch echt wel leuk vond, en ik verwachtte dan ook dat hij zou voorstellen om elkaar weer te zien. Dat deed hij helaas niet… Misschien had ik mezelf toch iets te veel laten meeslepen door het moment, en er teveel achter gezocht.’
Angus:
‘Maanden na het LlSC-feestje kwam ik op een verjaardagsetentje bij Donatello’s, en ontdekte ik Kerstin daar. De enige vrije stoel was die tegenover haar. Ik ging een beetje beschroomd zitten, wist niet echt wat ik moest verwachten. En de uitdrukking op haar gezicht gaf me het idee dat zij zich net zo voelde. Maar na een wat ongemakkelijke start was het al snel weer zo leuk als bij ons eerste gesprek op het LISC-feest. We hadden het over de Duitse taal, de weerzin van veel Britten om een andere taal te leren, en zelfs over Duitse muziek. Dat laatste was de aanleiding om kort daarna weer af te spreken, zodat zij me kon helpen om de tekst van een Duits nummer te begrijpen. We hadden een heel leuke middag, met veel praten en lachen. En toen verloren we elkaar uit het oog – negentien jaar lang.'
'Tot in 2015. Een gezamenlijke vriend nodigde Kerstin uit voor een reünie van een aantal Britten die in 1995-1996 in Leiden studeerden. Helaas kon ze niet komen omdat ze haar enkel had gebroken. Maar ze nam wel contact met mij op om te vragen of ik iedereen de groeten van haar wilde doen. Het volgende half jaar bleven we elkaar berichten sturen, tot we uiteindelijk afspraken in Londen voor een lunch. Het contact werd alleen maar intensiever, uiteindelijk ontmoetten we elkaar weer in Brussel en daar sprong de vonk dan echt over!’
Kerstin:
‘Ik baalde ontzettend dat ik niet naar de reünie van de uitwisselingsstudenten kon gaan. Maar het gaf me wel een excuus om weer contact op te nemen met Angus. Onze berichten over en weer wakkerden mijn gevoelens voor hem weer aan, maar hij leek de boot wat af te houden. Maar toen we het eindelijk hadden over onze eerste ontmoeting op het LISC-feest, en we ontdekten hoe we allebei de situatie verkeerd begrepen hadden, viel ineens alles op zijn plek!’
‘Twee jaar later, in 2018, keerden we terug naar Leiden voor wederom een reünie. Dit keer met ons elf maanden oude dochtertje! We bezochten plekken waar we vroeger veel kwamen, ontdekten hoe veel de stad was veranderd, en mijmerden over wat was geweest en hoe het had kunnen zijn. ‘Beter laat dan nooit,’ zeiden we tegen elkaar. En met dat idee zijn we afgelopen zomer eindelijk getrouwd – ruim twintig jaar nadat de eerste vonken oversloegen in Leiden!’
Benieuwd naar meer Leidse liefdesverhalen? Deze verschijnen in de eerstvolgende nieuwsbrief voor alumni. Ontvangt u deze niet? Update dan uw gegevens in ons alumnibestand.
