Young Academy Leiden: ‘steunpunt voor jonge wetenschappers in een snel bewegende academische wereld’
Young Academy Leiden (YAL) krijgt deze maand een nieuw bestuur en verwelkomt zes nieuwe leden. Vertrekkend voorzitter Rachel Plak en aantredend voorzitter Ahmed Mahfouz vertellen wat het platform afgelopen jaar voor jonge wetenschappers heeft betekend en wat de toekomstplannen zijn.
Dag Ahmed, waarom wilde je voorzitter worden van de Young Academy Leiden?
Ahmed: ‘Ik ben drie jaar geleden lid geworden van de YAL en vond het meteen heel leuk. En als je ergens enthousiast over bent, wil je er ook veel energie in steken. Tegelijkertijd was ik eigenlijk nooit van plan om me aan te melden als bestuurslid, omdat ik die collega’s altijd als rolmodellen beschouwde. Maar ik besefte dat het een goede manier was om mijn gedachten en ideeën in de praktijk te brengen, en meer betrokken te raken bij de hele YAL-gemeenschap.’
Wat heeft de YAL het afgelopen jaar zoal bereikt?
Rachel: ‘Door alle commotie rond de bezuinigingen was dit best een lastig jaar voor de universiteit als geheel, en misschien was het voor onze gemeenschap van jonge onderzoekers nog wel extra lastig. En toch is het ons gelukt om mensen bij elkaar te brengen. We hebben bijeenkomsten georganiseerd waarin mensen vrijuit konden spreken over sociale veiligheid, en hebben uiteenlopende meningen geïnventariseerd over de impact van de bezuinigingen op medewerkers. Ook hebben we de zorgen die leven binnen onze gemeenschap overgebracht aan hogere bestuursorganen, zoals het College van Bestuur. Uit dit alles blijkt voor mij heel duidelijk de kracht van de YAL als gemeenschap.’
Ahmed: ‘Wat die uiteenlopende meningen betreft vind ik het ook een sterk punt dat niet iedereen binnen onze gemeenschap het altijd over alles eens is. Voor mij is dat het mooie aan de YAL: het is een plek waar je moeilijke discussies kunt voeren op een leuke en makkelijke manier.’
‘YAL-leden zijn niet terughoudend of conservatief, maar pakken nieuwe ideeën juist meteen op.’
Waren er nog andere hoogtepunten?
Ahmed: ‘Vorig jaar was het thema van de YAL “shaping the future”. Daarom hebben Rachel en ik een dag georganiseerd waarop we gingen brainstormen over een nieuwe manier van werken binnen de YAL. Ik maakte me eerst een beetje zorgen over wat mensen van onze plannen zouden vinden. Maar ze waren echt enthousiast en kwamen met veel ideeën, waardoor de structuur van de YAL nog verder vorm kreeg. Deze brainstormsessie gaf me enorm veel energie. De leden van de YAL bleken niet terughoudend of conservatief te zijn, maar nieuwe ideeën juist meteen op te pakken.’
Rachel: ‘Ik ben er trots op dat we dit voor elkaar hebben gekregen. Intern betekende het dat we meer projectmatig gingen werken, waarbij we gebruikmaakten van de expertise die binnen de verschillende groepen aanwezig was. Hierdoor werden we flexibeler en konden we beter inspelen op de uitdagingen die we tegenkomen. Naar buiten toe betekende het dat we ons beter konden richten op dingen die belangrijk zijn voor jonge wetenschappers, zoals bijvoorbeeld de bezuinigingsronde van vorig jaar, en werkdruk.’
Hebben jullie al een thema bedacht voor komend jaar?
Ahmed: ‘Ja, het thema is “slow science”. Daarmee bedoelen we hoe je creatief kunt blijven binnen de academische wereld, en terug kunt schakelen terwijl je baan alleen maar veeleisender wordt. De academische wereld zit in een hoge versnelling: meer concurrentie om beurzen te krijgen, meer onderwijsverplichtingen; er is altijd meer te doen. Dus hoe schakel je dan terug om in balans te blijven en je te richten op wat echt belangrijk is?’
‘Ik denk dat de YAL als klankbord een cruciale rol kan spelen.’
Wat worden de uitdagingen voor de YAL?
Rachel: ‘De academische wereld was altijd al een veeleisende werkomgeving, en door alle commotie en onrust rond de bezuinigingen wordt dit alleen nog maar versterkt. Omdat het onzeker is wat de toekomst gaat brengen, blijft verbinding tussen mensen volgens mij erg belangrijk. We moeten ervoor zorgen dat jonge wetenschappers gehoord worden en dat ze ergens terecht kunnen voor informatie, en in staat gesteld worden om deze informatie te interpreteren. Wat zijn de gevolgen voor jou? Hoe kun je actief worden en bijdragen aan positieve verandering? Ik denk dat de YAL hierin als klankbord een cruciale rol kan spelen.’
Ahmed: ‘Op dit punt vertegenwoordigen we nog niet alle jonge onderzoekers binnen de universiteit. Deze balans tussen hoe we omgaan met onze leden en met de bredere universitaire gemeenschap is altijd onderwerp van discussie voor ons. Ik hoop dat we komend jaar deze bredere gemeenschap nog beter kunnen bereiken, zodat alle jonge onderzoekers aan de Universiteit Leiden echt het gevoel hebben dat ze bij ons terecht kunnen als ze ergens mee zitten. Ze kunnen ons bereiken via andere leden van de YAL, of door contact op te nemen met mij of onze nieuwe vicevoorzitter Anne Urai. En natuurlijk kunnen ze zich aanmelden voor onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van onze activiteiten.’
Willen jullie nog iets anders kwijt?
Ahmed: ‘In het begin kan een leiderschapsrol heel spannend zijn. Je weet niet wat je kunt verwachten, en hoe je moet omgaan met al die verschillende bestuursorganen op de universiteit. Rachel is daar heel goed in, dus ik ben dankbaar dat ik zo veel van haar heb geleerd.’
Rachel: ‘En ik ben heel dankbaar dat ik Ahmed als vicevoorzitter had. Hij is een geweldige teamgenoot en het was superleuk om met hem samen te werken. Ik weet zeker dat hij het als voorzitter uitstekend gaat doen.’
Zes nieuwe YAL-leden en een nieuwe vicevoorzitter
De YAL is in 2019 opgericht en dient als platform om enthousiaste startende academici (post-PhD) bij elkaar te brengen. Het merendeel van de leden is universitair (hoofd)docent en minder dan tien jaar geleden gepromoveerd. De functies van voorzitter en vicevoorzitter rouleren onder YAL-leden, waarbij de voorzitter eerst een jaar ervaring opdoet als vicevoorzitter.
Komend jaar bestaat het bestuur van de YAL uit voorzitter Ahmed Mahfouz , vicevoorzitter Anne Urai en projectmanager Suzanne Brinkman. De nieuwe leden van de YAL zijn: Sheila Varadan, Martijn Nagtegaal, Lieke Smits, Elizabeth Buimer, Indira Day en Sara de Wit.
Tekst: Evelien Flink
Foto’s: Franck Doho