‘In Zuid-Korea gaat het leven gewoon door’
Aron zit in zijn tweede jaar Koreastudies. Hij was voor het verplichte buitenlandverblijf van de studie in Seoul toen de Universiteit Leiden maatregelen nam in verband met het coronavirus. Hij heeft, samen met andere studiegenoten, de laatste vlucht naar Nederland laten gaan om in Zuid-Korea te blijven.
Hey Aron, waar zit je ergens?
‘Ik zit nu in een cafeetje in Seoul.’
In een cafeetje? Dat is nou precies wat we hier in Nederland niet kunnen doen op dit moment.
‘Nou ja, ik zit hier wel omdat de bibliotheken allemaal dicht zijn, dus ik moet hier ook studeren. Maar over het algemeen gaat het leven hier gewoon door.’
Vertel eens, waarom heb je besloten om in Zuid-Korea te blijven?
‘Vorige week riep de universiteit ons op om terug te komen naar Nederland, omdat er steeds minder vluchten terug zijn. Maar wij wilden liever blijven. Voor Koreanisten is de uitwisseling een essentieel onderdeel van de studie. We moeten in dit jaar Koreaans taalniveau vier (B2) halen en dat gaat toch echt makkelijker als je in Zuid-Korea bent, ook al zijn de lessen voorlopig uitgesteld. Dit is wel op eigen risico. Ik heb zelf besloten te blijven, ondanks het advies van de universiteit om terug te komen.'
Zijn de universiteiten daar open?
‘Officieel begon het semester eind februari, maar tot nu toe heeft de gastuniversiteit de opening van het semester steeds twee dagen voor de nieuw geplande openingsdatum uitgesteld. Toch verwachten ze wel dat de lessen op korte termijn weer beginnen. Het ziet er nu naar uit dat we begin april kunnen starten.’
'Het viel me op dat mensen vanaf het begin serieus met deze crisis omgingen.'
Wat merk je van de coronacrisis in het dagelijks leven in Zuid-Korea?
‘Toen eind februari hier de uitbraak begon, merkte ik wel dat mensen meer maskers gingen dragen. Bijna iedereen draagt er een. Ik stond er een beetje sceptisch tegenover, want je leest weleens dat maskers niet zo nuttig zouden zijn. Toen liep ik een tijdje zonder masker, maar die heb ik toch maar snel opgedaan. Ik merkte namelijk dat mensen in de metro liever niet naast me wilden zitten omdat ik geen masker droeg. Mondkapjes zijn hier ook gewoon onderdeel van de mode. Ik heb er een laten maken van katoen, het filter kun je dan verwisselen.’
‘Verder vind je overal handzeep: naast het incheck-apparaat in de bus, in metrostations. En op publieke plekken wordt constant omgeroepen dat je een masker op moet hebben, niet aan je gezicht moet zitten en je handen moet wassen. Er zijn veel minder mensen op straat dan normaal. Hongdae, een van de meest populaire uitgaanswijken waar het normaal zwart ziet van mensen, leek haast verlaten.’
‘Het viel me ook op dat mensen vanaf het begin serieus met deze crisis omgingen. Een paar vrienden van me zegden meteen afspraken af. Ze zeiden: “Aron, leuk om een biertje met je te doen, maar ik ga niet meer naar buiten omdat ik met mijn ouders woon en ze niet wil besmetten.” Ik heb toch het idee dat Nederlanders er in het begin wat laconieker mee omgingen.’
En als je naar je koelkast kijkt, is die gevuld? Heb je genoeg wc-papier?
‘Nee totaal niet, we hebben niks gehamsterd hoor. In de supermarkten is er genoeg te krijgen en in de buurtwinkeltjes ook. De restaurants zijn ook open, het dagelijks leven gaat grotendeels door.’
‘Ik voel me eigenlijk ook veiliger hier dan ik me zou voelen in Nederland, denk ik. In Zuid-Korea was er een grote uitbraak omdat er een infectiehaard was ontstaan rond een religieuze gemeenschap, maar er werd gelijk zeer uitgebreid getest door de Zuid-Koreaanse overheid. Dat grootschalig testen gebeurt nog steeds en het werkt heel efficiënt: er zijn mobiele testposten waar je langs kan gaan. Dan krijg je binnen een dag de uitslag per sms terug.’
Hoe vul je je dagen nu?
‘Musea zijn gesloten, dus ik zit zelf graag in cafeetjes te studeren. Alvast wat taaloefeningen doen en bronnen voor mijn scriptie verzamelen. Het is geweldig om door de lege straten van Seoul te struinen. Laatst waren we in een leeg Gyeongbokgung — het centrale paleis in Seoul — dat is normaal overspoeld met toeristen. Nu komt alles weer een beetje op gang, ook omdat het weer mooier wordt.’
Wat is jouw boodschap voor alle studenten en medewerkers in deze crisis?
‘In deze veranderlijke situatie is het belangrijk aan je eigen veiligheid en die van anderen te denken. Kortom, neem je verantwoordelijkheid.’
Door Ifang Bremer
