Universiteit Leiden

nl en

PhD-project

Poiesis and the Performance Practice of Physically Polyphonic Notations

Kevin speelt hedendaags repertoire dat zich onderscheidt doordat de lichamelijk handelingen die nodig zijn om deze muziek uit te voeren in de notatie van elkaar losgekoppeld zijn. Dit heet ook wel physical polyphonic notations, een unieke en relatief recente trend in de muziek waarbij naast de noten dus ook de fysieke handelingen worden genoteerd.

Contact
Kevin Fairbairn

Vaak vormen deze extreem complexe partituren een barrière voor luisteraars en zelfs voor de meest getrainde musici. Polyfone notatie brengt namelijk bijna onmogelijk tegelijkertijd uitvoerbare fysieke handelingen met zich mee. Schijnbare tegenstrijdige handelingen moeten door de musicus dus simultaan worden uitgevoerd, wat vraagt om alternatieve manieren van studeren en uitvoeren. Maar daar is tot op heden weinig over bekend en geschreven en spoorde Kevin dus aan om op zoek te gaan naar manieren om deze composities en notaties te ontrafelen, waarbij complexiteit en vindingrijkheid samen moeten gaan. Het studeren en ten gehore brengen van zo'n compositie moet een creatief proces zijn waarbij het lichaam van de uitvoerder een centrale rol kan en moet spelen. 
          Zijn onderzoek gaat met name in op de filosofische en talige aspecten die van nature horen bij aanleren van zulke complexe composities. Hij karakteriseert deze processen als poiesis, hiermee refererend aan het door de filosofe Hannah Arendt in haar Vita Activa (The Human Condition, 1958) gebruikte concept.
          Vita Activa, ofwel het actieve leven, is Arendts analyse van de maatschappij gezien door de lens van menselijke activiteit en hun sociale relaties. Zij identificeert actie als de voornaamste beweegreden voor o.a. creativiteit. Kevin ziet hier een parallel met muziek en de uitvoeringspraktijk, en onderzoekt de wijze waarop fysieke activiteit in plaats van tekstanalyses de muzikale interpretatie kan bepalen. Het is dus met deze filosofische achtergrond dat hij physical polyphony wil benaderen. Met andere woorden, hij zet het in als een middel om te experimenteren met de uitvoeringspraktijk en met de manieren waarop die praktijk zich ontwikkelt en transformeert in nieuwe situaties. Er is tot nu toe nog weinig aandacht besteed aan wat deze notatietechnieken betekenen voor musici en hun individuele instrumentale praktijk. Door de rol van deze notatietechnieken te betrekken op het musicerend lichaam, hoopt hij meer inzicht te geven op zowel de uitvoeringspraktijk van deze hedendaagse muziek als op bepaalde elementen in het leren musiceren in het algemeen.
 

Vanwege de gekozen cookie-instellingen kunnen we deze video hier niet tonen.

Bekijk de video op de oorspronkelijke website of
Deze website maakt gebruik van cookies.  Meer informatie.