Marnix van der Gun: ‘Ik ben er volledig voor gegaan’
Marnix van der Gun (42) woont zijn hele leven al in Den Haag. Hij begon zijn loopbaan als profvoetballer en koos na een blessure voor een maatschappelijke carrière. Nu werkt hij al bijna acht jaar bij de universiteit.
Een echte Hagenaar
‘Ik ben twaalf jaar getrouwd met mijn vrouw Vivian en wij hebben twee kinderen: Valentijn (11) en Rosalie (8). Ik woon mijn hele leven al in Den Haag, ik ben hier geboren en getogen. Je zou kunnen zeggen dat ik een Hagenees ben, maar een Hagenees zou mij een Hagenaar noemen. Ik ben geen échte Hagenees die heel plat praat zoals in Oh Oh Cherso. Ik kom er natuurlijk wel veel mee in aanraking, maar spreek eigenlijk altijd ABN. Al ken ik wel gewoon lulle’, lacht hij in zijn beste plat-Haagse accent.
‘Ik wilde profvoetballer worden en ben er volledig voor gegaan. In mijn jeugd heb ik bij ADO Den Haag gevoetbald en later, van 23e tot mijn 25e, speelde ik professioneel voetbal bij HFC Haarlem, maar kon helaas weinig wedstrijden spelen door een blessure. Mijn kruisband scheurde – net als bij Memphis Depay – en dan lig je er een jaar uit. Ik moest revalideren en kwam voor de keuze te staan tussen blijven voetballen of een baan zoeken. Ik heb toen gekozen voor een maatschappelijke carrière.’
Achter de schermen bij het onderwijs
‘Ik heb bij Shell gewerkt als event manager en bij het Erasmus MC als assistent-opleider, maar inmiddels ben ik al bijna acht jaar bij de universiteit. Ik heb bij de onderwijsadministraties Huizinga en Vrieshof gewerkt en sinds deze zomer werk ik bij die van Wijnhaven.’
‘Op de onderwijsadministratie doen we van alles: in- en uitschrijving, cijferregistratie, controleren van roosters, verwerken van verzoekschriften, archivering en nog zovéél meer. Ik ben nu met mijn collega’s gezamenlijk verantwoordelijk voor International Studies en Urban Studies. Bij de andere onderwijsadministraties hebben we allemaal onze ‘eigen’ opleidingen en samen met studiecoördinatoren en docenten houd je die opleidingen draaiende. Je zit in een soort boom en je bent onderdeel van een keten, maar iedereen heeft zijn eigen stakeholders.’
‘Normaal maak je tijdens baliediensten een praatje met studenten, docenten en andere collega’s. Ik vind het leuk om met studenten in aanraking te komen en je leert ze goed kennen. Bij International Studies hebben eerstejaarsstudenten vaak even de tijd nodig om te wennen. Dat is logisch, want ze zijn vaak voor het eerst uit huis en de meesten komen ook uit het buitenland. Je ziet de studenten in de opvolgende jaren zelfstandiger worden.’
Neem de tijd voor een ander
‘Dingen regelen past goed bij mij en ik ben graag bezig, maar je moet wel uitkijken. Ik heb een tijdje thuisgezeten omdat alles te veel werd. Ik dacht: “Waarom ik?”, maar het kan iedereen overkomen. Nu gaat het beter en ben ik een stuk rustiger: geen stress én geen social media. Het is oké als iets niet goed gaat, dat kan gebeuren. Let op elkaar en probeer elkaar in leven te houden. Ik neem zelf altijd de tijd voor iedereen en probeer de andere kant van het verhaal te zoeken: waarom is iemand boos, teleurgesteld of enthousiast? Via de mail is het soms lastig om mensen te peilen en ontstaat er onbegrip; een belletje lost dan alles op.’
Een wedstrijd van vijf dagen
‘In mijn vrije tijd ben ik veel met sport bezig bij mijn club Koninklijk HC & VV. Zo voetbalde ik ook een tijd bij Quick Boys – de amateurclub waar Dirk Kuijt zijn carrière begon en afsloot – en scheurde ik daar nog een keer mijn kruisband. Daar werd ik in 2004 Landskampioen van Nederland bij de amateurs. Ik voetbal nu alleen nog recreatief, maar ik speel ook cricket. Ik zat net in de selectie van het Nederlands cricketelftal maar ook toen is het door een flinke blessure, mijn schouder lag uit de kom, niet geworden wat ik er van droomde.’
‘Wist je dat cricket na voetbal de grootste sport ter wereld is? Het is vooral populair in India, Pakistan en andere voormalige Engelse kolonies. Het is fantastisch: cricket is een individuele sport ín een teamsport. Mensen vergelijken het wel eens met honkbal, maar het is tactisch leuker. Bij honkbal ben je aan de beurt en dan is de volgende, maar bij cricket kun je de hele dag slaan en bowlen (gooien) – hoe leuk is dat? Een cricketwedstrijd kan ook wel vijf dagen duren, maar bovenal, het is altijd ontzettend gezellig op en rond het veld.’
In de serie Humans of Humanities, verschijnt iedere twee weken een portret van een van onze wetenschappers, medewerkers of studenten. Wie zijn zij en wat doen ze? Meer portretten en informatie vind je op deze pagina.