Toename besmettingen: hoe gaat de universiteit er mee om?
Het aantal besmettingen in Nederland neemt weer toe – en mogelijk dus ook onder studenten en medewerkers van de universiteit. Hoe gaat de Universiteit Leiden daarmee om? En wat zijn de dilemma’s? We spraken erover met de rector, ons hoofd veiligheidszaken en twee bestuurders.
Leo Harskamp (hoofd veiligheidszaken) over het melden van besmettingen
‘Het aantal besmettingen in Den Haag en Leiden is de laatste tijd fors toegenomen. Hoewel veel medewerkers en studenten zich aan de afspraken houden, zien we ook groepen die niet goed met de afstandsregels omgaan. De haarden die nu bekend zijn, ontstaan steeds door te nauwe contacten in bijvoorbeeld de horeca en huizen. Dit vormt een gevaar, in het bijzonder voor kwetsbare groepen. Daarom roep ik iedereen op om toch vooral die anderhalve meter afstand in de gaten te houden, ook als je zelf fit en gezond bent. Want zelfs als er per ongeluk een besmet persoon naar de campus komt, dan is die anderhalve meter afstand het beste middel om verdere verspreiding te voorkomen.’
‘Ben je zelf besmet, dan is het niet verplicht om deze besmetting bij de universiteit te melden. Wel is dat het meest sociale wat je kunt doen, want mocht de besmetting op de universiteit hebben plaatsgevonden dan kunnen wij nog eens extra nagaan of de regels goed zijn gehandhaafd, bijvoorbeeld voor wat betreft afstand houden en hygiëne. We houden geen database bij met besmette personen, wel vraagt de GGD ons soms om de contacten van een besmette persoon te informeren.’
‘Studenten en medewerkers van wie wij weten dat zij besmet zijn geraakt, hebben die besmetting tot nu toe zeer waarschijnlijk buiten de universiteit opgelopen. Mochten er in de nabije toekomst vermoedens ontstaan dat er grotere groepen besmet zijn geraakt op de campus, dan kan dat reden zijn om een beperkt deel van de studenten of medewerkers even niet naar de campus te laten komen. Dat besluit wordt dan genomen door het College van Bestuur, de GGD of de Veiligheidsregio, maar altijd in overleg.’
Carel Stolker (rector magnificus) over de universitaire gemeenschap
‘Het viel te verwachten dat de aantallen besmettingen onder studenten zouden oplopen. Dat is ook precies de reden dat we in onze gebouwen de anderhalve-meter-universiteit hebben ingericht, voor het onderwijs, onderzoek en de ondersteunende diensten. Als we ons aan de regels houden, dan kunnen we dóór met gedeeltelijk fysiek onderwijs. Ik las al van een student dat ze totally happy was dat ze weer echte medestudenten kon ontmoeten, dat is zo fijn om te lezen. Laten we zorgen dat dit zo blijft. Ik hoorde bijvoorbeeld dat sommige studentenhuizen in zelfquarantaine gaan bij besmettingen, dus het kan wel degelijk.’
‘Een van de dilemma’s hierbij is de afweging tussen gezondheid en privacy. We kunnen en willen onze studenten en medewerkers niet dwíngen om te melden dat ze besmet zijn. Maar inzicht in de besmettingen is bijzonder belangrijk, en daarom hopen we dat mensen dat toch doen. Dus, ben je besmet, meld dat dan bij je studieadviseur dan wel leidinggevende. Zij zullen zeer vertrouwelijk met je melding omgaan en bijvoorbeeld nooit je naam delen.’
‘Het zijn spannende tijden, voor ons allemaal, en ook voor ons als college van bestuur. Laten we daarom meer dan ooit een beetje op elkaar letten. Niet alleen vanwege de fysieke gezondheid, maar ook mentaal. Ik zou dan ook willen zeggen: steek je zorgen niet onder stoelen of banken, maar heb het erover met je docenten, je leidinggevende of je collega’s. Dan zoeken we naar oplossingen. Want dit zijn zware tijden, en ook daarin moeten we samen optrekken. Je doet het immers niet alleen voor jezelf, maar ook voor elkaar: je medestudenten en je docenten.’
‘Wat mij als rector nog inspiratie geeft is dat wetenschappers in onze eigen Universiteit Leiden met hun onderzoek keihard bezig zijn om geneesmiddelen te ontwikkelen en vaccins te testen. Geweldig om te zien.’
Erwin Muller (bestuurder van de Campus Den Haag) over de situatie in Den Haag
‘We zijn blij om te zien dat veel internationale studenten er gewoon voor hebben gekozen om bij ons te komen studeren, ondanks de huidige situatie. Daardoor is en blijft de studentenpopulatie in Den Haag heel pluriform. In de communicatie blijft dat soms een uitdaging, want in veel landen is de situatie en de aanpak met betrekking tot de coronacrisis anders, dus we moeten soms extra aandacht besteden aan hoe we in Nederland en op de campus het virus bestrijden. Maar dat lukt over het algemeen heel goed.’
‘Met de andere decanen en het college van bestuur overleg ik zeer regelmatig over de te nemen maatregelen. De lijnen naar het veiligheidsteam en het Universitair Facilitair Bedrijf (UFB) zijn eveneens zeer kort. Ik coördineer vervolgens dat de maatregelen die wij hebben genomen goed worden doorgevoerd binnen de Campus.’
‘Ik snap de zorgen van studenten en medewerkers overigens goed. Het bieden van een veilige studeer- en werkomgeving is onze absolute prioriteit, op allerlei plekken in de gebouwen en op de website kun je nalezen hoe we dat doen. Maar honderd procent veiligheid kunnen we niet garanderen. En dus worden ook studenten en medewerkers weleens ziek. Dus alsjeblieft: houd je aan de regels, want dan kunnen we in ieder geval de risico’s minimaliseren.’
Suzy Sirks-Bong (portefeuillehouder Bedrijfsvoering) over de situatie bij de Faculteit der Geesteswetenschappen
‘Zijn alle onderwijslocaties veilig en goed toegankelijk? En wanneer kan ik weer in de bibliotheek werken? Vragen van die strekking vang ik de laatste weken heel regelmatig op als ik met collega’s spreek. Het lastige is dat je vaak geen garanties kunt geven, behalve dat we ons uiterste best doen om dit mogelijk te maken. Veel hangt af van ons gezamenlijk gedrag, zoals het volgen van de aanwijzingen in de gebouwen en elkaar daar vriendelijk op attenderen. Samen kunnen we onze faculteit veilig houden voor elkaar.’
‘Als faculteit volgen we natuurlijk de maatregelen die voor de hele universiteit gelden. En dat is voor onze faculteit net zo’n uitdaging als voor andere faculteiten. De gangen en ruimtes in de verschillende gebouwen hebben bijvoorbeeld ook verschillende afmetingen. En alle gebouwen hebben een meerledige functie: er vindt onderwijs en onderzoek plaats, maar er zijn ook kantoorruimtes, dus we moeten rekening houden met de verschillende gebruikers. Daarnaast willen we onze medewerkers en studenten ook af en toe de mogelijkheid bieden om naar de faculteit te komen. Maar veiligheid en gezondheid staan voorop.’