The Cinematic Santri: Jongerencultuur, traditie en technologie in moslim-Indonesië
Voor sommige vrome Moslims is het bezoeken van de bioscoop of het bekijken van bepaalde beelden provocerend en problematisch. Ahmad Nuril Huda onderzocht de ontwikkeling die Santri (jonge, vrome Moslims) de afgelopen tien jaar hebben doorgemaakt op dit gebied. The Cinematic Santri is het resultaat van zijn PhD-onderzoek.
De verdediging vindt online plaats op donderdag 11 juni 2020.
Tussen 2011 en 2015 deed Huda onderzoek en veldwerk in Jakarta onder Santri die verbonden zijn aan pesantren (internaten) van de grootste Moslimbeweging van Indonesië: de Nadhlatul Ulama. Zijn verkenning vindt plaats vanuit verschillende perspectieven, zoals vanuit de verbondenheid die sommige Indonesische moslims wel of niet voelen met filmtechnologie, maar ook door te kijken naar de wijze waarop de bioscoop voor gelovigen een ‘beladen’ ruimte kan zijn. Huda volgde de Santri tijdens het kijken naar en maken van films en deed bibliotheek- en archiefonderzoek in Jakarta en Leiden.
Onderzoek vanuit persoonlijke interesse
Huda’s onderzoek is ontstaan vanuit persoonlijke interesse. Hij groeide op in een familie met sterke pesantrische achtergronden. Als klein kind mocht hij van zijn vader geen films en televisieprogramma’s kijken. Als hij de regel overtrad, kreeg hij een pak slaag op beide benen. De reden achter dit tv-kijk verbod was dat het volgens zijn vader in de Islam verboden is om bezielde wezens af te beelden. Maar tijdens de Golfoorlog verandert de houding van zijn vader, die een groot fan van Saddam Hussein is. ‘Mijn vader dwong me elke avond mee te gaan naar het huis van de buurman om op nationale televisie de oorlogsverslagen te bekijken.’ Die veranderde houding van zijn vader houdt Huda jarenlang bezig en beïnvloedt zijn academische interesse. ‘Ik heb me altijd afgevraagd hoe de Islam dagelijks onder moslims wordt uitgedrukt en gevormd door religieuze teksten, persoonlijke verlangens samen met technologische vooruitgang en andere sociale, historische, politieke en economische achtergronden.’
Mensen met wensen, intenties en verlangen
De opkomst van de filmische praktijken van de Santri komt door veranderingen in verschillende sectoren van het sociale, economische, politieke en technologische leven van de NU-gemeenschap. Het is een goedgekeurde methode waarbinnen de Santri om kunnen gaan met hun aspiraties, verlangens en problemen van het hedendaagse leven. De jonge moslims proberen persoonlijk en collectief een verbinding te leggen tussen islamitische tradities en alledaagse praktijken. Filmische praktijken maken deel uit van hun ethische gebruiken voor het behoud van de pesantren-traditie in een seculier tijdperk van digitale technologieën. Huda laat in zijn proefschrift zien dat degenen die zichzelf beschouwen als vrome en ‘elitaire’ moslims niet alleen streven naar perfectionistische ideeën van het vrome leven, maar ook rekening houden met pragmatische gevoeligheden van de islam en de complexiteit van het dagelijkse leven. Huda: ‘Ik wil benadrukken dat mijn onderzoek het inzicht biedt dat de Santri, en andere moslims of religieuze mensen in het algemeen, in de eerste plaats mensen zijn die ondanks religieuze teksten en onderwijs hun eigen wensen, intenties en verlangens hebben.’
