Arie Kraaijenoord: ‘Ik ben blijven hangen en inmiddels werk ik hier al 33 jaar’
Iedere dag rijdt Arie Kraaijenoord (64) rond in zijn blauwe wagentje om de post te bezorgen in en rondom het Lipsiusgebouw. Al sinds het bestaan van de huismeesterpost werkt hij bij de Algemene Dienst van de campus.
Elke werkdag van een huismeester is verschillend
‘Ik begin ’s ochtends vroeg, ik ga meestal weg wanneer het op de wegen nog rustig is en ben er dan om 7 uur. Het werk dat we doen kent geen vaste planning; niet alles gebeurt op dezelfde tijd en we zitten niet vast aan een kalender. Zo controleer ik tijdens het openen van de gebouwen of de lichten het doen en de noodverlichting werkt, maar als er daarna een lamp kapot gaat moet dat soms even wachten. Dit geldt ook voor kleine reparaties, die proberen we zoveel mogelijk zelf uit te voeren: we kunnen bijvoorbeeld vaak zelf een lift resetten of een kopieerapparaat repareren. En als het toch niet werkt, dan plak ik er een briefje op met ‘defect’ en bel ik een specialist.’
‘Twee keer per dag lossen we ook de medewerkers van de receptie af, zij draaien lange diensten en moeten ook eten. Als ik daar zit, ben ik het eerste gezicht dat mensen zien zodra ze binnenlopen. Je krijgt alles mee, zowel positieve als negatieve dingen: ik heb wel eens cake gekregen omdat iemand heel blij was, maar als iemand net een bekeuring heeft gekregen komen ze ook bij je zeuren.’
‘Een andere taak is het regelen van interne verhuizingen op de faculteit. Vaak moet je de brug over, dat is dan wel weer vervelend, net zoals het grind voor het PJ Vethgebouw, dat gaat in je werkschoenen zitten.’
Alle wegen leiden naar de postkamer
‘Ik werk nu vooral in de postkamer. Hier ontvangen we brieven en pakketten, maar ook eten en drinken voor keuken, schoonmaakspullen en studieboeken. We nemen vaak pakketten aan voor medewerkers, maar natuurlijk is het niet de bedoeling dat medewerkers al hun Bol.com pakketjes bij ons laten bezorgen. Ook ontvangen we de post van studieverenigingen, die kunnen het niet zelf aannemen want ze zijn er vaak alleen in de avond. We sorteren de post en pakketten en deze breng ik naar de diverse locaties op de campus met het blauwe autootje. Mijn collega’s zorgen dat deze bij het secretariaat en de juiste kamers belanden. We nemen ook gelijk alle oude spullen mee, want de afvoer van hout, karton, plastic en kapotte spullen gaat ook via ons. We scheiden al het afval in grote containers om te recyclen.’
Gezocht: manusje van alles
‘Ik werkte eerst in de bouw, maar daar was destijds niet veel werk in te vinden. Daarna heb ik twee jaar gewerkt in de gevangenis van Scheveningen, maar dat was niks voor mij. Het voelde niet fijn en het was alsof ik zelf opgesloten zat. Ik zag toen in de krant een advertentie van de Universiteit Leiden, ze waren op zoek naar een manusje van alles. Ik solliciteerde en werd aangenomen. Ik had al een beveiligingscertificaat vanwege de gevangenis, dus dat pakte goed uit. Het was eigenlijk voor een paar jaar, maar ik ben blijven hangen en werk hier inmiddels al 33 jaar.’
‘Er is veel veranderd: vroeger ging alles met briefjes en nu laat je via je computer weten dat je een pak kopieerpapier nodig hebt. Er gaan nog maar een paar dingen handmatig, maar ik vind het ook wel leuk om digitaal te werken.’
Vissersschepen en visjes eten
‘Ik ben er twee keer een half jaar tussenuit geweest: op onbetaald verlof. Ik heb toen vijf keer voor een maand op een groot visserschip gewerkt. Het was zwaar werk, maar wel heel leuk. Dat werk was voornamelijk voor de inkomsten en soms moet je er ook even tussenuit. De een loopt dan de pelgrimsroute naar Santiago de Compostella, ik voer er met het visserschip langs op weg naar Mauritanië. Ik heb veel meegemaakt, maar ik loop dan ook al tientallen jaren op deze aardbol.’
‘In mijn vrije tijd ga ik graag naar het strand. Ik woon in Katwijk dus dat is gelukkig dichtbij. Al bijna mijn hele leven kom ik iedere dag op het strand, niet altijd heel lang, maar toch. Sommige mensen fonduen graag, maar ik eet liever een visje met mijn vrienden uit de visserij op het strand. Maar alleen als het buiten droog is hoor.’
In de serie Humans of Humanities, verschijnt iedere twee weken een portret van een van onze wetenschappers, medewerkers of studenten. Wie zijn zij en wat doen ze? Meer portretten en informatie vind je op deze pagina.
Suzé Klok
Mail de redactie