Universiteit Leiden

nl en

BNSL studiereis naar Portugal, januari 2016

Een impressie van de door de BNSL georganiseerde studiereis naar Portugal (Lissabon & Porto).

Eindelijk was het dan zover! De dag der verlangens, ook wel: dinsdag 19 januari 2016. De studie al een goede anderhalve week tot twee weken achter ons gelaten, werd er met vol enthousiasme uitgekeken naar de studiereis onder leiding van Elise Baremans.

In de luwte van de nacht werd verzameld op Leiden Centraal door zo goed als iedereen. De overigen hadden familieleden, vriendjes, vriendinnetjes of andere pechvogels gestrikt om hen naar Schiphol te vervoeren. Op Schiphol werd verzameld en al vrij snel vertrokken richting de gates. Bij de douane werd de “wave” voor een kleine vijf seconden ingezet en een enkeling onder de naam mr. J. Hermeling kreeg hierna nog een flinke knuffel van de douanier. Of de twee elkaar kenden is voor velen nog een raadsel maar zeker was het dat de douanier hem zou gaan missen. Tevens werd het waterflesje van onze Deken Bart weggegooid voor hem en werd direct verteld waar hij het flesje weer kon vullen.

U hoort het al: spannende verhalen alom!

Het vliegtuig vertrok op tijd en de vlucht verliep aangenaam zonder enige vorm van turbulentie. In het vliegtuig werd er vrolijk gepraat met elkander en leerde de medestudenten elkaar beter kennen. Na het terug in de tijd reizen, werden de koffers gepakt en de bus opgezocht.

LISSABON

Dag 1
Na een korte busreis kwamen wij aan bij het driesterrenhotel. De kamers werden ingericht en de nodige versnaperingen werden gehaald bij de supermarkt “om de hoek”.
De eerste mini-activiteit was een wandeling door het park tegenover ons hotel. Parque Eduardo VII, vernoemd naar Koning Eduard VII van het Verenigd Koninkrijk, bleek –  met een klein zonnetje achter de wolken vandaan gekropen –  een goed uitzicht op de “Baixa Pombalina”, ook wel de benedenstad, van Lissabon en de Rivier de Taag te geven. De eerste dag werd afgesloten in de kroeg a.k.a. de Red Frog. Een leuke tent met een maffia-imago. Tot grote hilariteit waren de regels op de drankkaart over hoe de mannen zich moesten gedragen tegenover de vrouwen. Ik ben van mening dat wij als mannen met vlag en cocktail hiervoor zijn geslaagd.

Dag 2
De jetlag scheen mee te vallen gezien de fris en fruitige gezichten bij het ontbijt. Eenmaal weg uit Nederland scheen er toch een lichte vorm van heimwee te zijn onder BNSL-leden. De Nederlandse ambassade stond op het programma. De Nederlandse ambassadeur Govert-Jan Bijl de Vroe ontving ons allervriendelijkst in zijn residentie in Lissabon. Hij gaf ons een goed beeld van het leven van een ambassadeur alsmede van de ontwikkeling op dit moment tussen Portugal en Nederland. De oud-student uit Leiden vertelde interessant en vermakelijk. Na enkele vragen en een goede foto met de ambassadeur werd de ambassade verlaten.

Er was nu ruimte om op eigen gelegenheid de stad onveilig te maken dan wel kennis te laten maken met de Leidse student. De temperatuur was aangenaam en dat kwam de dag ten goede. Al snel werd duidelijk dat de stad bestond uit vele hoogte en dieptepunten, maar dan heb ik het wel over de enorme hoogte verschillen. Één conclusie kon al op voorhand getrokken worden: de kuitspieren van de gemiddelde Lissabonees zijn verder ontwikkeld dan die van de gemiddelde BNSL-er.

Het historisch centrum afgewisseld met moderne invloeden was prachtig. Onder andere Tram 28, Praca do Comércio, de Igreja do Carmo en vele andere hoogtepunten werden al snel ontdekt. Om 15.00 uur werden wij verwacht bij het Supreme Court in Lissabon. Toch wel grote verwachtingen voor ons als notarieel recht student. Ter plekke bleek dat de Portugezen minimaal Engels spraken en maar moeilijk hun verhaal konden overbrengen. Jammer, maar toch al met al een leuke ervaring. Het boekje had in principe volstaan en voorzag in genoeg informatie. 

‘s Avonds werd door een gedeelte van groep “de-plaatsvervangend-reisleider-voor-één-avond” Tristan gevolgd om uit eten te gaan. Een Senegalees tegengekomen op de plaats van bestemming leidde ons na een kort gesprek met de reisleider naar een restaurant dat naar zijn zeggen het beste restaurant was van de Lissabon. Op de vraag waarom hij zo vriendelijk was tegen ons Nederlanders volgde een verhaal over zijn vrienden in Nederland. Duidelijk werd dat hij Nederlanders awesome people vond. Iets waar ik de beste man geen ongelijk in kan geven. Het restaurant voldeed aan alle verwachtingen. Heerlijk eten, vriendelijk personeel en elk gerecht had een finishing touch. Extase gevoel!

Vanuit daar splitsten ook deze groep zich opnieuw in tweeën. De overgebleven groep ging op aanraden van de ober/eigenaar naar de bar Cohiba. Een fantastisch bar mijns inziens met heerlijke salsa muziek afgewisseld door Tessa’s aangevraagde nummers. Dit resulteerde in een laat avondje.

Dag 3
De volgende dag werd besloten - gezien het weer - iets af te wijken van de planning. Het Monastario de los Jeronimos stond op het programma. Na met z’n allen eerst in de verkeerde trein te zijn gaan zitten (die wel heel verdacht leeg was), zijn we daarna toch op de plaats van bestemming aangekomen. Het klooster loog er niet om. Een prachtwerk gebouwd door personen met oog voor detail. Een genot voor het oog. Enkele studenten hebben hierna hun weg vervolgd richting de Torre de Belém, dapper gezien de enorme wandeling. Een bijzonder opvallend bouwwerk uit de Portugese Renaissance.

In de middag werd een Portugese notaris bezocht. De notaris was een persoon die ons met bijzonder veel enthousiasme wilde vertellen over het notariaat in Portugal. Enkele fascinerende verschillen kwamen aan het licht tussen de Nederlandse wetgeving en de Portugese wetgeving. En tevens kregen wij als studenten de kans enkele andere aspecten van ons vak in Portugal te mogen aanschouwen, onder andere enkele aktes en de “kluis”. Het werd maar weer eens duidelijk dat Nederland toch een behoorlijk strenger en meer dichtgetimmerd systeem heeft dan de landgenoten van Vasco da Gama.

Tegen het avonduur werd vertrokken richting de Miranda Law Firm. Een aparte sfeer hing hier. Een competitieve sfeer is misschien het juiste om te zeggen. De partner leek zichzelf een enorme heer te vinden en daarnaast veel te willen doen om te laten zien wie hij wel niet was. Misschien had dit iets te doen met compensatiegedrag, maar dat zullen we in het midden laten. De vrouwelijke advocaat en de trainee maakten van het bezoek gelukkig nog iets leerzaams. Duidelijk werd dat er een enorm verschil is tussen het Portugese systeem om advocaat/notaris te worden en het Nederlandse systeem. Ook een punt waar de partner zichzelf maar moeilijk in kon vinden. De vakgroep werd uitgedaagd en serveerden op hun beurt de partner af met een “bij ons gewoon niet”. De binnensmondse hilariteit was groot.

‘s Avonds vond het vakgroepdiner plaats. De termen “pizzaria” en “toko” doen dit restaurant te kort. Een fantastisch restaurant met een hele fijne sfeer. Tevens was het eten veelzijdig en ook nog eens heerlijk. De flessen wijn werden voor de zoveelste keer ontkurkt en gezelligheid bruiste van de groep af.
Waar het ene deel van de groep het voor gezien hield, dacht een andere groep hier anders over. Zij vervolgende hun weg niet naar het hotel maar naar de Red Frog...

Dag 4
De volgende dag werd door de mist heen het Castillo Sao Jorge gevonden. De oude residentie van de koning dat vroeger een fort was geweest, lag boven op een berg die werd bereikt door de welbekende Tram 28. De charme van deze gele tram deed het straatbeeld goed. Helaas, boven op de berg bleek het zo mistig te zijn dat het Christusbeeld en de Taagbrug niet tot nauwelijks zichtbaar waren. Dit mocht gelukkig de pret niet drukken omdat het Castillo zelf ook meer dan genoeg schoonheid had om te bewonderen.

COIMBRA

Dag 5 – deel 1
Vroeg in de ochtend werd vertrokken naar Coimbra. De stad van de oudste universiteit van Portugal en tevens één van de oudste van de wereld. De busreis was voor velen een momentje voor jezelf en nog wat extra naar de binnenkant van de ogen te kijken. Anderen daarentegen speelden het spel ‘30 seconds’. Een kleine impressie van de opmerkingen: de hoofdstad van Spanje is tegenwoordig Barcelona; de Mont Blanc ligt in Amerika; Center Parcs is het grootste park van New York; Lionel Messi, wie is dat?; de EDA is tegenwoordig een soort DA of Kruidvat; en FC Madrid is tegenwoordig ook een club in plaats van Real Madrid.

Het reisgenootschap voor de universiteit van Coimbra.

De temperatuur in de stad was aangenaam, te weten: 21 graden met volop zon en van de kleine twee uur vrije tijd werd dan ook genoeg genoten. Er werd hier en daar flink gereptield (Red.: in de zon gaan liggen als een reptiel en niet meer bewegen) om een mooie roodbruinig tintje te krijgen op het gezicht. Eenmaal begonnen aan de rondleiding - gegeven door een ontzettend enthousiaste vrouw - bleek de uitdrukking “oud maar goud” letterlijke gebruikt te kunnen worden. Bijzondere verhalen werden aangehoord en meer dan bijzondere compartimenten van de universiteit werden gezien (onder andere de academische gevangenis). De bibliotheek van de universiteit was toch wel één van de culturele hoogtepunten van deze reis. Om en nabij de 300.000 boeken van vóór 1800 worden in dit geheel van hout met goud ingelegd gebouw bewaard. Ik denk dat ik voor iedereen spreek als ik zeg: “dit is de mooiste bibliotheek die ik mijn leven heb mogen aanschouwen”. Een knap “hout”je werk.

PORTO

Dag 5 – deel 2
Aangekomen in Porto bleek dat ons hotel in het midden van het centrum lag. Een fijne locatie voor eenieder. Na dit heugelijke feit bewoog men zich naar zijn of haar kamer om zowel de kamer bekijken als de nieuwe kamergenoot te “ontmoeten”. De kamers waren keurig en de watervaldouche beviel velen goed. Erg fijn was ook dat de BNSL een verdieping voor zichzelf had. Zo konden er soms kleine gangfeestjes worden gehouden om de band onderling nog ietwat te versterken.
Nadat iedereen een hapje had gegeten werd er besloten het nachtleven van Porto onveilig te maken. Een leuke straat werd gevonden op aanraden van barman Joop van de fantastische bar tegenover ons hotel (voor een ieder die nog eens naar Porto wil gaan, deze bar is echt een aanrader!).

Dag 6
De volgende dag werd door een verstandig deel van de groep - dat zijn mandje vroegtijdig had opgezocht - opgewekt aan de dag begonnen. Deze groep ontdekte dan ook de stad en kwam met mooie verhalen terug. Het andere deel van de groep leek op een soort van uit een film weggelopen stel zombies en bleek tot weinig in staat deze dag.

In de middag werd met een boot over de Douro gevaren. Vanaf de boot bleek nog maar eens dat Porto een prachtstad was. De huizen langs de rivier met verschillende kleuren en bouwstijlen tot aan de bruggen met ieder een andere architectuur. Een walhalla voor een amateur fotograaf. Nadat de boottocht ten einde was gekomen werd vertrokken naar de andere kant van de rivier. Het volgende van het goed samengestelde programma was het gebouw van de bekende portmaker Sandeman. De rondleiding leidde ons langs de opslagplaats van duizenden liters port. We kregen uitleg over de productie van port en zagen ook nog een film over Sandeman en de productie. Na de rondleiding werden we aan een grote tafel geplaatst en kregen we een glas port. Dit bleek de één beter de bevallen dan de ander.

In de avond ging een kleine groep voetbalfanaten naar de wedstrijd van Porto tegen de nummer tien van het land. Een leuke wedstrijd om bij te wonen maar enorm veel spektakel bleef uit. Daarna werd er door een grotere groep dan de avond ervoor een drankje gedaan in een andere bar in de uitgaansstraat. Een goede afsluiter werd gevierd.

Dag 7
De laatste dag werd zonder veel spanning en sensatie het vliegtuig richting Nederland gepakt. Eenmaal aangekomen op Schiphol werd hier en daar een traan gelaten en geknuffeld.

Een fantastisch samengestelde studiereis kwam tot zijn einde.

Door: Tristan Brouwer

Deze website maakt gebruik van cookies.  Meer informatie.