Universiteit Leiden

nl en

Even voorstellen: Saskia Bonjour

Saskia Bonjour is op 1 maart 2012 aan ons Instituut begonnen aan een postdoctoraal onderzoek.

Ik ben geboren in Frankrijk, aan de Middellandse Zeekust, en opgegroeid in het Noord-Brabantse Helmond. Mijn moeder migreerde ooit van Nederland naar Frankrijk om met mijn vader te trouwen, mijn Zwitserse grootvader stak de Middellandse Zee over om zich bij mijn grootmoeder in Frans Algerije te vestigen. Geen wonder misschien dat het onderwerp gezins- en huwelijksmigratie mij zo boeit. 

Aan de Universiteit Maastricht studeerde ik cultuur- en wetenschapsstudies, met als afstudeerrichting politieke cultuur. Na mijn afstuderen in 2004 bleef ik in Maastricht om te werken aan een promotieonderzoek naar de geschiedenis van het Nederlands gezinsmigratiebeleid tussen 1955 en 2005. Ik heb politieke en ambtelijke debatten geanalyseerd om de besluitvorming over toelating en verblijf van buitenlandse gezinsleden in Nederland te reconstrueren en te duiden. De archieven van het ministerie van Justitie en van het parlement waren daarbij de belangrijkste bronnen. 

Na de afronding van mijn promotieonderzoek ben ik ruim een half jaar werkzaam geweest bij het onderzoeksteam van het International Center for Migration Policy Development in Wenen. Ik ging de academische omgeving al gauw missen en ben daarom in 2009 als postdoc aan de slag gegaan bij de Group for Research on Ethnicity, Migration and Equality (GERME) van de Université Libre de Bruxelles. Mijn onderzoek daar ging over inburgeringsbeleid in Nederland en Frankrijk, over de Europeanisering van migratie- en integratiebeleid, en over de rol van gezins- en gendernormen in de constructie van collectieve identiteiten. 

Dankzij een Veni-beurs mag ik de komende drie jaar in een onderzoeksproject duiken dat ik zelf heb bedacht – wat een luxe! Dat project behelst een vergelijking van het gezinsmigratiebeleid in Frankrijk, Duitsland en Nederland van de jaren vijftig tot de jaren negentig. Ik kon geen betere plek wensen om dat onderzoek uit te voeren dan het Instituut voor Geschiedenis. Ik verheug me erop om weer de archieven in te mogen duiken en om het Instituut en mijn nieuwe collega’s beter te leren kennen.

Deze website maakt gebruik van cookies.  Meer informatie.