Jaarlijks overlijden in Nederland ongeveer 20.000 mensen plotseling. Een deel van deze patiënten kan nog niet worden geholpen. Echter in een groot aantal gevallen betreft het een plotse dood op basis van een kamerritmestoornis. Door betere diagnostiek en door ontwikkeling van een aantal therapeutische opties is het mogelijk deze patiënten te helpen. Met name de introductie van de inwendige defibrillator speelt hierbij een belangrijke rol. Sinds mijn afstuderen in 1984 heb ik mij bezig gehouden met het mechanisme en de behandeling van kamerritmestoornissen. 
Het LUMC maakt het mogelijk om nieuwe technieken te introduceren en verder te ontwikkelen. Al met al een zeer inspirerende werkomgeving. Door concentratie op kerntaken en door nauwe samenwerking met omliggende ziekenhuizen is het mogelijk om ook in de toekomst een belangrijke rol in de ontwikkeling van de klinische cardiologie te blijven spelen.

Op 25 maart 2003 sprak hij zijn oratie uit, getiteld: 'Leven met een tijdbom'. 

Publicaties