Reeds in zijn studententijd raakte Karl Popper gefascineerd door de vraag wat echte wetenschappelijke theorieën, zoals die van Einstein, onderscheidt van wat hij later pseudo-wetenschap ging noemen, zoals bijvoorbeeld de theorieën van Marx of Freud. In de Logik der Forschung (1934) verdedigde hij zijn falsificatiecriterium, en onderscheidde hij graden van toetsbaarheid. Dit is Poppers zogenaamde ‘demarcatiecriterium’. Is het criterium nog houdbaar in het licht van latere wetenschapsfilosofische ontwikkelingen?

De spreker
Prof.dr.mr. Herman Philipse studeerde rechten (doct. ex. 1973) te Leiden en wijsbegeerte (doct. ex. 1974, cum laude) in Leiden, Oxford, Parijs, en Keulen. Na werkzaam te zijn geweest aan de Katholieke Universiteit van Leuven keerde hij in 1978 naar Leiden terug waar hij in 1983 promoveerde op Edmund Husserls filosofie van de logica. In 1985 werd hij benoemd tot gewoon hoogleraar in de wijsbegeerte aan de Leidse universiteit en sinds 1 september 2003 is hij universiteitshoogleraar (Distinguished University Professor) in de wijsbegeerte aan de Universiteit Utrecht. Prof. Philipse doet onderzoek op het gebied van de moderne en contemporaine wijsbegeerte, momenteel in het bijzonder de kennistheorie, de godsdienstfilosofie, en de meta-ethiek. Hij leidt een NWO onderzoeksprogramma over Evolution and Ethics. Elk jaar geeft hij een serie Studium Generale colleges over telkens een ander onderwerp, die gepubliceerd wordt door Home Academy. Het recentste boek van zijn hand is God in the Age of Science? A Critique of Religious Reason (Oxford University Press, 2012; paperback 2014).