Maria van de Fliert (46) kreeg in 2020 corona, wat resulteerde in long covid. Ze had al een succesvolle carrière als docent Engelse Taal en Letterkunde aan Hogeschool Utrecht, maar ze wilde meer. Nadat Maria beter werd is ze goed gaan nadenken over wat ze nog wilde bereiken. Archeologie heeft haar altijd geïnteresseerd, dus dat was een logische stap. Natuurlijk vond ze het spannend. Je begint weer onderaan, maar het was ook een nieuw avontuur. Iets om weer met beide handen aan te grijpen. En zoals Maria zelf zegt “Ik heb er geen moment spijt van gehad”.

Op de vraag of ze bepaalde verwachtingen had van de opgraving in Oss zei ze “ik vind het heel spannend”. Maria zegt dat ze van zichzelf niet per se een buitenmens is, dus dat zal even wennen zijn. Wel hoopt ze dat ze een hoop technieken, die ze in de colleges hebben geleerd, in de praktijk mag gaan oefenen en gebruiken. Bijvoorbeeld het tekenen van profielen. “Ik wil er ook achter komen wat mijn sterke en zwakke punten zijn. Juist die zelfkennis is belangrijk om te hebben.”

Hoewel Maria nog twee jaar bezig is met de opleiding, vroegen we haar toch ook vast naar haar toekomstplannen. Ze vind van alles leuk en interessant, maar vooralsnog staat osteologie (de studie van (mensen)botten) op nummer één.

Vervolg

Het vervolg interview met Maria, en de andere studenten, vond plaats op hun laatste dag. De eerste vraag is natuurlijk ‘kloppen jouw verwachtingen?’. Maria’s antwoord was daarop dat ze het fysiek zwaar vond, maar niks wat ze niet aankon. Verder vond ze het eten en de bedden beter dan verwacht.

Wat Maria benadrukte was dat ze nu een goed beeld heeft van de basistechnieken. Ze kan inmiddels bijvoorbeeld door het veld lopen en dingen herkennen, iets wat voor Field School toch best lastig is. “Dat geeft meer zelfvertrouwen voor volgende opgravingen.” Kortom, Maria heeft het leuk gehad en ze heeft veel geleerd.

Iris van Bommel (19) had met name interesse in de vroege geschiedenis van de mens (de prehistorie). En laat dat nou precies binnen de opleiding Archeologie passen. Iris heeft specifiek voor Universiteit Leiden gekozen omdat zij hoog aangeschreven staan. Inmiddels zelfs nummer zes op de wereldranglijst.

De specifieke interesse van Iris in Noordwest-Europa komt perfect uit voor de opgraving in Oss. Ze hoopt hier te leren hoe bepaalde instrumenten bijvoorbeeld werken. Vooral de theorie uit de lessen in praktijk brengen lijkt haar leuk en interessant. Het werken met bijvoorbeeld de GPS en “dat dan toepassen op iets anders dan een krijttekening op de grond [zoals in de les]”. Verder hoopt ze de verbanden te gaan herkennen in het veld, en te snappen wat alles is of kan zijn. “Dus dat je een greppel ziet, en weet wat dat allemaal kan betekenen, in plaats van dat je alleen die greppel ziet."

Iris heeft er vooral heel veel zin in, en ze verheugt zich er erg op. “Ik zit ook met een leuke groep mensen.”

Vervolg

Ook aan Iris werd als eerst de vraag ‘kloppen jouw verwachtingen?’ gesteld. “Het was juist leuker dan verwacht.” Hoewel Iris veel heeft geleerd, vond ze de coupes zetten

(een doorsnede van een spoor) het leukste. Helemaal omdat ze daardoor een waterput en een greppel uit de middeleeuwen goed in kaart konden brengen. Verder hebben ze een excursie gehad naar Moordhuizen om aan het Maasproject mee te werken. Hier moesten ze potscherven categoriseren, iets wat erg lastig kan zijn. Juist daarom vond Iris dit leuk om te doen, want op deze manier kreeg ze een veel beter beeld van hoe zo’n project in elkaar zit.

Natuurlijk zijn er ook altijd minder leuke onderdelen. Voor Iris was dat boren. Het was namelijk koud, het regende, het was vaak lang wachten en ze heeft dat al eens eerder gedaan op de middelbare school. Maar ondanks dat, heeft Iris het ontzettend naar haar zin gehad.

Oh, en een kleine tip voor de komende eerstejaars studenten “doe dikke kleren aan, want het kan soms best koud zijn.”

Hans Eijkenboom (63) is geen standaard student. Met zijn vele jaren aan levenservaring heeft hij een andere kijk op archeologie. Hans heeft jarenlang gewerkt en heeft een hoop van de wereld gezien. “Ik bezocht allerlei opgravingen over de hele wereld.” Zijn interesse voor archeologie is er dus altijd geweest. Hoewel Hans niet meer het werkveld in hoeft, wilde hij toch graag de stap zetten om de opleiding Archeologie te volgen. Daar heeft hij nog geen moment spijt van gehad.

“Het romantische beeld dat je hebt van archeologie is toch zo’n opgraving.” Dat is dan ook waar Hans naar uitkijkt. “Met een schep in de hand, dan wordt het echt.” In Oss kan Hans de opgraving van een andere kant bekijken dan hij daarvoor altijd deed. Hij mag het nu zelf gaan doen.

Hans vindt de Maya’s en de Inca’s mega interessant. “Mocht er iets prachtigs voorbij komen wanneer ik klaar ben met studeren, dan zie ik dat wel zitten om daar nog aan mee te werken.”

Hans vertelde ons dat hij zich ontzettend thuis voelt binnen de faculteit en hij heeft daarom ook zin in de opgraving in Oss.

Vervolg

Hans had verwacht dat er meer verschillende activiteiten zouden zijn. Hij begrijpt echter heel goed dat dat niet altijd mogelijk is. “Eerst moet je de basistechnieken goed onder de knie hebben, voordat je andere dingen kan doen.” Toch heeft hij het ontzettend naar zijn zin gehad. En zoals hij zelf zei: "Ik heb veel geleerd, vooral ook wat er niet mogelijk is en dat dat oké is.”

Het minste van de opgraving vond Hans het tekenen van de sporen en profielen in de regen en kou. Hans is geen tekentalent (dit zijn zijn eigen woorden) en hij wil het graag goed doen. De regen en de kou helpt daar niet bij.

Maar bij de vraag wat Hans het leukste vond zei hij direct “dit!”. En daar bedoelt hij mee het couperen van een spoor dat hij op dat moment aan het doen was. Deze activiteit gaf hem het gevoel dat hij daadwerkelijk met iets bezig was en dat je lekker mag graven. Zoals bij het eerste interview al werd gezegd door Hans, graven is toch wel hét beeld van archeologie. Dat hij dat mocht doen, maakte zijn plaatje compleet.