Conceptakkoord Zwitserland-EU op losse schroeven door Brexitnijd
Met het huidige Brexitakkoord steekt de jaloezie onder Zwitsers politici de kop op. Die jaloezie wortelt niet alleen in de weerzin tegen het Europese Hof, of de plicht EU-regels over te nemen. Ze komt ook voort uit het feit dat veel Zwitsers al lang vinden dat de huidige bilaterale akkoorden hun te veel soevereiniteit kosten.
Zwitserland is geen lid van de EU, maar heeft er 120 bilaterale verdragen mee – over toegang tot de Europese interne markt, academisch onderzoek, politiesamenwerking en veel meer. Veel Zwitsers weten dat zij een veel hechtere relatie hebben met de EU dan de Britten. En veel meer markttoegang. Toch ventileren zij hun jaloezie vrij luid. Kranten en talkshows gaan al weken over weinig anders. Er is zelfs al een term voor bedacht: Brexit-envy , ofwel Brexitnijd.
Die jaloezie wortelt niet alleen in de weerzin tegen het Europese Hof, of de plicht EU-regels over te nemen. Ze komt ook voort uit het feit dat veel Zwitsers al lang vinden dat de huidige bilaterale akkoorden hun te veel soevereiniteit kosten.
Volgens Christa Tobler, hoogleraar EU-recht in Bazel en Leiden, vergelijken politici als Köppel ,,appels met peren. De Britten zitten in een totaal andere positie. Ze nemen afstand van de EU en doen amper mee op de interne markt. Dienstverlening, 80 procent van de Britse economie, valt buiten het Brexitakkoord. Zwitserland doet op veel gebieden mee op de interne markt, en wil almaar meer toegang."
Zwitserland is een soort semi-lidstaat. Het houdt zich aan het vrije personenverkeer en zit in 'Schengen'. Daarom, zegt Tobler, is het logisch dat Zwitserland zich meer aan Europese regels houdt dan het VK. En dat het Europese Hof bevoegd is bij geschillen tussen Bern en Brussel: dat zijn vaak internemarktkwesties.