Langdurig antibioticagebruik helpt niet bij blijvende lymeklachten
Uit een studie van Radboudumc samen met de Leidse onderzoekers Andrea Evers en Henriët van Middendorp blijkt dat patiënten met blijvende klachten door de ziekte van Lyme geen baat hebben bij een langdurige antibioticabehandeling. Publicatie in 'The New England Journal of Medicine'.
Niet-farmacologische behandelingen als alternatief
Nu naar voren is gekomen dat deze medicatie geen effect heeft op de klachten die patiënten ervaren, is de vraag welke behandeling wel zinvol is bij chronische lymeklachten. Volgens gezondheidspsychologe Andrea Evers en Henriet van Middendorp is het nu wenselijk om de rol van niet- farmacologische behandelingen, zoals cognitieve gedragstherapie, te onderzoeken.
Chronische klachten
Een deel van de patiënten die de ziekte van Lyme heeft gehad krijgt na verloop van tijd chronische klachten. Over de behandeling hiervan is veel onduidelijk. De studie van het Radboudumc richtte zich op de vraag of een langdurige antibioticabehandeling zin heeft voor deze groep.
Langere antibioticakuur geen positief effect
De 280 deelnemers aan het onderzoek kregen, na een eerste antibioticakuur van twee weken, voor de duur van twaalf weken antibiotica of een placebo. Ze vulden vóór en op meerdere momenten na de behandeling vragenlijsten in over onder meer klachten, conditie en kwaliteit van leven. De onderzoekers vonden op geen enkel moment verschillen tussen de scores van de drie groepen. Bij patiënten met chronische symptomen had een langer durende behandeling met antibiotica dus geen positieve effecten op de kwaliteit van leven vergeleken met een kortdurende behandeling.
Het artikel is gepubliceerd in een van de meest vooraanstaande tijdschriften, The New England Journal of Medicine (NEJM).
Ziekte van Lyme
De ziekte van Lyme wordt veroorzaakt door de bacterie Borrelia burgdorferi, overgebracht door een beet van een besmette teek. Behandeling hiervan gebeurt door een korte antibioticakuur en is in de meeste gevallen succesvol. Zo’n tien procent van de besmette patiënten krijgt na verloop van tijd echter klachten zoals vermoeidheid, gewrichtspijn of concentratiestoornissen. Deze patiënten worden soms langdurig met antibiotica behandeld, hoewel bij een minderheid van hen nog een duidelijke infectie is. Nu blijkt dus dat er voor de groep zonder zo’n infectie geen bewijs is voor een effect van dit type behandeling.