In de Oden van Horatius of de Elegieën van Propertius wordt de stad Rome gepresenteerd als een baken van vrede, terwijl de Satiren van Juvenalis of de epigrammen van Martialis juist een vieze, rumoerige en schandelijke kant van de stad laten zien. Dezelfde beelden van Rome keren terug in de Latijnse poezie van de Renaissance, bij auteurs als Petrarca, Enea Silvio, Piccolomini en Joachim Du Bellay. Welke klassieke voorbeelden gebruikten zij en wat zegt dit over het Rome van de Renaissance.